Kłakówna demoluje nauczanie

Agnieszka Kłakówna w wywiadzie dla Polityki pokazuje absurdy nauczania języka polskiego w szkołach. Korporacje o wiele bardziej interesują się tym, co interesuje dzieci, niż nauczyciele i Ministerstwo Oświaty.

Szkoła jest dziś przechowalnią na 12 lat. U Updike’a w „Centaurze” jest taki dialog, w którym nauczyciel mówi do ucznia mniej więcej tak: spędzasz czas w szkole, gdy rodzice już, a przemysł jeszcze nie mogą się tobą zająć, a ja jestem płatnym opiekunem tych, których społeczeństwo jeszcze nie potrzebuje. To można też odnieść do naszej szkoły. Wszystko w niej przeczy współczesnej wiedzy o mózgu.

Kłakówna ma wizję i wie co trzeba zrobić, i wie też, że to nie przejdzie. Artykuł przeczytać trzeba.

Hello world!

Z pewnym zdumieniem nadziałem się w w artykule o mammografii w Przekroju na słowo skryning. Dwa sieciowe słowniki potwierdziły poprawność tego dziwoląga. Wikipedia z kolei proponuje skrining, chodź i tak odsyła do badań przesiewowych. Rosyjski i bułgarski mają ten sam Скрининг, rozsądni Czesi korzystają z oryginalnego screening. Myślałem, że Polacy katują samogłoski tylko w jedną stronę, czyli kawałek (bit) przerabiają na buraka (beet), i w ogóle każde angielskie ‚y’ (pisane przez ‚i’) przerabiają na ‚i’. Tak więc stwierdzenie „ugryzłem kawałek” będzie dla anglojęzycznego ucha oznaczało „biję buraka” (chyba nie chodzi o uskrzydlonego rumaka).

Skryning to skopanie biednej samogłoski w drugą stronę, tak że ta już kompletnie głupieje. Znowu więc szacowne słowniki swoje, a życie swoje: w rozgrywce w google’u skrining prowadzi 53,000 do 4,670. A mój wordpressowski spellchecker staje po stronie przegrywającego.