Złe i niezłe nazwy

Nadając nazwę rzeczy czy zjawisku w pewien sposób określamy jego los. W latach po drugiej wojnie światowej nikt przy zdrowych zmysłach nie nadałby dziecku płci męskiej imienia Adolf. Ciekawe co myśleli rodzice Adolfa „Dado” Topić’a, chorwackiego muzyka rockowego, urodzonego cztery lata po wojnie. Może takie były ich sympatie polityczne, a może w ogóle nie myśleli, tak jak matka opisywanej w książce Freakonomia dziewczynki o kuszącym imieniu Temptress (kusicielka). Zapytana przez sędziego, skąd ten wybór, matka powiedziała jak bardzo się jej podobał serial telewizyjny The Cosby Show i występująca tam aktorka. Sędzia uświadomił ją, że aktorka nazywa się nie Temptress lecz Tempestt Bledsoe. Problemy wychowawcze z dziewczynką obejmowały sprowadzanie do domu panów pod nieobecność matki. Autorzy książki stawiają też hipotezę, że osoby o bardzo nietypowych imionach mają większą szansę zostać przestępcami.

Ale nie tylko dzieci (a później dorośli) cierpią z powodu nierozważnie dobranych imion. Dlaczego nie można było znaleźć w sieci uroczego miasteczka pokazanego na powyższym zdjęciu?

Miejscowość Scunthorpe w Anglii była odrzucana przez filtry sieciowe łapiące wszystko co mogło się źle kojarzyć ich chorym administratorom (lub przełożonym administratorów). Anglojęzyczni wikipedyści początkowo odrzucali artykuł o austriackim miasteczku jako niesmaczny żart. Zbitki z niewinnych słów znają już dzieci w podstawówkach, tak jak choćby frazę „obie bały się bardzo”. Teraz komputery mogą blokować wszystko co zawiera sex, jak angielskie hrabstwa Wessex czy Sussex, albo zamieniać paskudne słowa takie jak tit (cycek) jak w constitution na o wiele lepsze breast (pierś — w wyniku dostajemy consbreastution), czy ass (dupa) na butt (zadek), gdzie classic daje clbuttic. Każda akcja wywołuje reakcję, tak więc szmugluje się niedozwolone słowa pod postaciami mniej zrozumiałymi dla komputerów, na przykład p0rn lub jeszcze lepiej pr0n zamiast porn (proszę zwrócić uwagę na użycie cyfry zero zamiast litery „o”).

Ten sam problem mają uznane na świecie firmy, które wchodzą ze swoimi produktami na rynki, na których ich nazwy mają zupełnie inne znaczenie, jak choćby producent żarówek Osram.

Jeszcze lepiej bawią się naukowcy. Szczególną władze mają biolodzy, którzy co chwila odkrywają nowe gatunki żywych istot i mają prawo do nadawania im nazw. Na stronie Curiosities of Biological Nomenclature (Ciekawostki nomenklatury biologicznej) możemy znaleźć takie dziwa (to słowo też może odpaść przy jakimś filtrze) jak Dziwneono, rodzaj australijskiego pluskwiaka opisany w 1972 przez Irenę Dworakowską, sądząc po nazwisku Polkę (ale już niczego nie można być pewnym). Jest tam też cała sekcja nazw sprośnych, takich jak Labia minor Linnaeus, które są zaszyfrowane językiem łacińskim.

Wracając do dzieci, ciekawy przykład bardzo funkcjonalnego imienia proponuje XKCD:

– Cześć, tu szkoła twojego syna. Mamy problemy komputerowe.
– Ojej, czy znowu coś popsuł?
– W pewnym sensie…
– Czy naprawdę dałaś mu na imię Robert ‚); DROP TABLE Students;–?
– Oh, tak, mały Bobby Tables, tak go nazywamy.
– Cóż, straciliśmy całą bazę danych studentów z tego roku. Mam nadzieję, że jesteś zadowolona.
– A ja mam nadzieję, że nauczyliście się zabezpieczać wejścia do waszej bazy danych.

W Polsce urzędnik uniemożliwiłby nadanie imienia mogącego zniszczyć bazę danych, ale nie, bo wie jak działają, tylko imię dość nietypowe. Więcej o atakach SQL choćby na Wikipedii.

Tagi: biologia, cenzura, język